Εάν όχι σε όλους, τότε σίγουρα στην πλειοψηφία θα έχει συμβεί και μάλιστα όχι λίγες φορές.

Τι είναι όμως άραγε αυτό που μπορεί να κάνει τα αγαπημένα μας τετράποδα να παράγουν αυτές τις ελκυστικές εκφράσεις του προσώπου τους, στις οποίες δεν μπορεί κανείς μας  αντισταθεί;

-Είναι άραγε η δελεαστική λιχουδιά που κρατάμε ή μήπως κάτι άλλο;

Οι περισσότεροι θα περιμέναμε ως απάντηση την πρώτη εκδοχή, όμως κάθε άλλο παρά αυτό συμβαίνει! Η πραγματικότητα έρχεται να δώσει μεγάλη χαρά σε όσους λατρεύουν τους πιστούς αυτούς φίλους, αλλά και να αναθεωρήσει την άποψη όσων πιστεύουν πως οι εκφράσεις τους αποτελούν μέρος της προσπάθειάς τους να κερδίσουν την τροφή τους.

Ο σκύλος σου δε σε νοιάζεται επειδή τον ταΐζεις! Η δική του έκφραση είναι αντανάκλαση της δικής σου και ο τρόπος να επικοινωνήσει μαζί σου. Όταν αλληλεπιδρούμε μαζί τους, δεν ελέγχουμε το πώς τα βλέπουμε, ούτε τη γνώμη που έχουμε για αυτά, καθώς όλο αυτό συμβαίνει με τρόπο ακούσιο. Τα φυσικά τους χαρακτηριστικά είναι εκείνα τα οποία επηρεάζουν άμεσα το πώς αισθανόμαστε, καθρεφτίζοντας έτσι τις αλληλεπιδράσεις μας. Επομένως, όλη αυτή η αξιολάτρευτη στάση τους είναι άσχετη με το αν κρατάμε φαγητό ή όχι, απόλυτα σχετική όμως με το ότι τους δίνουμε την προσοχή μας. Αυτή είναι η αιτία που τα ωθεί ώστε να παράγουν περισσότερες κινήσεις του προσώπου τους όταν κάποιος τα κοιτάζει. Σε αντίθετη περίπτωση, κατά την οποία λαμβάνει αδιαφορία ( όταν τα αγνοούμε με το βλέμμα μας),οι εκφράσεις αυτές απουσιάζουν, ακόμη και αν κρατάμε φαγητό.

Τα σκυλιά δεν μας αγαπούν επειδή τα ταΐζουμε, αλλά επειδή τα προσέχουμε. Κυριαρχεί η ενστικτώδης αντίληψη, πως το κυρίαρχο επικρατούν «συναίσθημα»  είναι η ακούσια προσοχή, η οποία συνοδεύεται από φροντίδα και αγάπη και μέσω του δικού τους κώδικα επικοινωνίας λαμβάνουμε ως ανταπόδοση τα υπέροχα αυτά βλέμματα που κανέναν μας δεν μπορούν να αφήσουν ανεπηρέαστο.

Για του λόγου το αληθές, σας παρατίθεται απόσπασμα από την έρευνα που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Scientifics Reports, κατά τη διάρκεια της οποίας παρατηρήθηκαν 24 σκύλοι να διακρίνονται από έντονη κινητικότητα του προσώπου όταν ο ερευνητής τους έδινε σημασία ή απλώς τους κοιτούσε επίμονα. Η ερευνήτρια Bridget Waller, καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Πόρτσμουθ, σημείωσε χαρακτηριστικά πως η παρουσία φαγητού κατά τη διάρκεια του πειράματος δεν επηρέασε τα ζώα. Συγκεκριμένα ανέφερε: “Θέλαμε να δούμε εάν οι σκύλοι θα παρήγαγαν περισσότερες εκφράσεις όταν θα έβλεπαν φαγητό, γιατί αυτό θα μας οδηγούσε στο συμπέρασμα πως θα προσπαθούσαν σκόπιμα να εκμεταλλευτούν τους ανθρώπους για να κερδίσουν φαγητό - και δεν είδαμε κάτι τέτοιο -” .

Γράφει η Γραμμόζη Αθηνά